ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਛੋਟਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ, ਉਦੋਂ ਇੱਕ ਵਰਤਾਰਾ ਜਿਹੜਾ ਹਰ ਸ਼ਨੀਵਾਰ ਤਕਰੀਬਨ ਸਵੇਰ ਦੀ ਰੋਟੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ, ਉਹ ਸੀ ਇੱਕ ਸਾਈਕਲ ਤੇ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਬਾਬਾ ਅਤੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਚੜਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਜਵਾਨ ਮੁੰਡਾ l ਇੱਕ ਚੰਗਾ ਲਿਸ਼ਕਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸਾਈਕਲ ਲੈ ਕੇ, ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਕਸ ਕੇ ਬੰਨਿਆ ਹੋਇਆ ਥੈਲਾ ਜਿਹਦੇ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਆਟਾ ਪਾਉਂਦੇ ਤੇ ਸਾਈਕਲ ਦੇ ਹੈਂਡਲ ਦੇ ਵਿੱਚ ਟੰਗੀ ਹੋਈ ਇੱਕ ਬਾਲਟੀ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰੀ ਉਹ ਬਾਲਟੀ ਚਿਬ ਖੜੱਬੀ ਹੀ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ, ਜਿਹੜੀ ਬਾਲਟੀ ਸ਼ਾਇਦ ਘਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤੀ ਜਿਆਦਾ ਵਰਤੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਰੱਦੀ ਦੇ ਸਮਾਨ ਚ ਆਉਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਦੇ ਵਿੱਚ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਇੱਕ ਸ਼ਨੀ ਦੇਵਤਾ ਦੀ ਮੂਰਤੀ ਜਿਹਦੇ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਸਰੋਂ ਦਾ ਤੇਲ ਪਾ ਕੇ ਤੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਰੁਪਈਆ ਭਾਨ ਜਾਂ ਕੁਛ ਰੁਪਈਆ ਦੋ ਰੁਪਏ ਪੰਜ ਰੁਪਏ ਸਰੋਂ ਦੇ ਤੇਲ ਦੇ ਨਾਲ ਦਾਨ ਕਰਦੇ।